Waarvoor staat de systeemtheorie?

Naast aandacht voor het kind of de jongere, probeer ik ook steeds de ruimere (gezins)context mee te nemen in de begeleidingssessies. Zelf heb ik de vierjarige opleiding tot systeemtherapeute nog niet gevolgd, maar ik heb deze psychologische stroming wel uitgebreid bestudeerd binnen mijn opleiding. Heel wat elementen van de systeemtherapie vind ik waardevol om mee te nemen in mijn eigen werkwijze als kinderpsychologe.

Systeemtherapie is een specifieke vorm van psychotherapie die zowel gaat over individuele begeleiding, gezinstherapie als relatietherapie. Binnen de psychologie duidt het woord 'systeem' op het sociale systeem waar mensen deel van uitmaken, zoals een gezin en een bredere familie daarrond. De systeemtherapie houdt steeds rekening met de context van een individu en probeert deze ook te betrekken bij de behandeling.

De meeste kinderen groeien op in een gezin. Dat gezin kan op verschillende manieren opgebouwd zijn. Er zijn nieuw samengestelde gezinnen en soms zijn er andere zorgfiguren aanwezig die de opvoeding van het kind op zich nemen. Denk maar aan pleegouders, grootouders, opvoeders en begeleiders. Kinderen hebben vriendjes, vriendinnetjes, broers, zussen en leerkrachten op school waar ze een band mee opbouwen. Deze zijn niet zelden belangrijke figuren voor een kind en kunnen een beschermende rol spelen in hun leven en bijdragen tot hun psychologisch welzijn.

Omdat ik als kinderpsycholoog met de doelgroep kinderen en jongeren werk, is het vanzelfsprekend dat ook de ouders nauw betrokken zullen worden in het hulpverleningsproces. Deze mate van betrokkenheid zal afhangen van de ontwikkelingsleeftijd van het kind of de jongere, zijn of haar toestemming en de aard van de klacht.